 (2).jpg)
.jpg)
Մագդան՝ «պադավատի» միակ կին վարորդը
Առավոտյան՝ ժամը 8-ին, Կոմիտասի պողոտայի բակերից մեկում ավտոմեքենայի շարժիչի շատ խուլ ձայն է լսվում: Պետական համարանիշներով սեւ մեքենայի ղեկին նստած կինը եւս մեկ անգամ ստուգում է, որ ամեն բան կարգին լինի ու ճանապարհ ընկնում:
Առաջին կանգառը Պուշկին փողոցում է: Թղթապանակներով տղամարդը նստում է մեքենայի հետնամասում, ինչից հետո ճանապարհը շարունակվում է մինչեւ Կառավարության 3-րդ տուն: Հայաստանի կառավարությանն առընթեր Քաղաքաշինության պետական կոմիտեի նախագահ Ավետիք Էլոյանը ճանապարհին ներկայացնում է օրվա անելիքները եւ վայրերը, ուր պետք է գնան, այնուհետեւ՝ մտնում շենք, իսկ նրա վարորդը՝ Մագդան, մեքենան տանում կայանելու:
Մագդա Սեյրանյանն արդեն մեկ ամիս է, որ Քաղաքաշինության պետական կոմիտեի նախագահի վարորդն է, նրա աշխատանքային օրվա առաջին մեկ ժամը, սովորաբար, այսպես է անցնում: Երբեմն՝ առավոտյան՝ մինչեւ ժամը 9-ը, Ավետիք Էլոյանին կարելի է հանդիպել Պուշկին փողոցով անցնելիս, ինչը նշանակում է, որ նա որոշել է աշխատանքի գնալ ոտքով, այդ դեպքերում՝ Մագդան էլ միանգամից ավտոմեքենայով գնում է Կոմիտե:
Յուրահատուկ հայտարարությունը
«Կազմակերպության ղեկավարի համար պահանջվում է վարորդ: Նախապատվությունը տրվելու է կին-վարորդներին: Համագործակցության համար պետք է ունենալ աշխատանքային փորձ և լինել կիրթ…»:
Մասնագիտությամբ հոգեբան, 33-ամյա Մագդայի ուշադրությունը հայտարարությունը միանգամից գրավեց. սա հնարավորություն էր ունենալ աշխատանք, որի ընթացքում զբաղվելու էր իր ամենասիրելի գործով՝ մեքենա էր վարելու:
Մագդան նախկինում էլ չէր աշխատել որպես հոգեբան, թեեւ իր մասնագիտությունը շատ է սիրում եւ ասում, որ այն իրեն շատ է օգնել բոլոր այն գործերում, որոնցով զբաղվել է:
«Ինձ համար շատ կարեւոր է, որ աշխատանքը, որով զբաղվում եմ, ինձ հաճելի լինի: Իսկ մեքենա վարելը սիրում եմ դեռ մանկուց, արդեն չեմ էլ հիշում, թե երբ եմ սովորել վարել։ Աշխատանքի հայտարարությունը պատահական տեսա, նշված էր, որ պահանջվում է կին-վարորդ։ Դիմեցի եւ մոտ երկու շաբաթ հետո հրավիրեցին հարցազրույցի։ Այլ թեկնածուներ եւս կային: Հարցազրույցից հետո ասացին, որ հարմար եմ աշխատանքի համար։ Հաջորդ օրը փորձնական վարեցի մեքենան։ Նախկին վարորդը ցույց տվեց այն վայրերը, որտեղ պետք է հանդիպումներ լինեին։ Հետո զանգեցին եւ ասացին, որ ընդունված եմ աշխատանքի»։
Վարորդ աշխատելու որոշմանը Մագդայի շրջապատում չէին սպասում, բոլորի համար անակնկալ էր, բայց ամուսինը միանգամից աջակցեց նրան: Սկզբում ընկերները հումորով ընդունեցին, թեեւ ոգեւորված էին այն փաստով, որ նա որոշել էր կարծրատիպ կոտրել եւ լինել պետական համակարգում աշխատող կին-վարորդ:
Առաջին օրը
Առաջին աշխատանքային օրը հանգիստ անցավ՝ առանց լարվածության: Նախկին վարորդը Մագդային հանձնեց մեքենան, ինչից հետո նա ուղեւորվեց Ավետիք Էլոյանին հանդիպումից աշխատավայր՝ Կառավարության 3-րդ շենք, տանելու:
«Աշխատանքային օրը, սովորաբար, ավարտվում է 18:00-ին, երբեմն՝ մի ավելի երկար է ձգվում: Առաջին օրն էլ այդ ժամերին պարոն Էլոյանին տարա տուն։ Անկեղծ ասած՝ ղեկավարիս հետ առաջին շփման ժամանակ լարված էի, չգիտեի, թե ում վարորդն եմ լինելու, ինչպիսի աշխատանք է լինելու: Հարցազրույցից հետո արդեն լարվածությունը թեթեւացել էր, Էլոյանն էլ ավելի ինձ ոգեւորեց»։
Մեկ ամիս անց արդեն՝ Մագդան աշխատանքում ավելի հանգիստ է ու չի լարվում: Ազատ ժամանակը անցկացնում է իրեն տրամադրված աշխատասենյակում. որպեսզի ժամանակը զուր չանցնի՝ այդ ընթացքում անգլերեն է սովորում։
Կրկնակի պատասխանատվությունը
Պետական համակարգում կին-վարորդի Մագդան չի հանդիպել, ասում են՝ առաջինն է։ Նախարարությունում աշխատող մյուս վարորդների հետ էլ հարաբերությունները շատ լավ են, օգնում են մեքենայի կայանման ժամանակ, հաճախ նաեւ զիջում են:
Մագդան ասում է, որ պետական համարանիշներով ավտոմեքենա վարելիս պատասխանատվությունն ավելի մեծ է. ավելի զգույշ է, որպեսզի տպավորություն չստեղծվի, թե կառավարական մեքենա վարողն իրեն որոշակի իրավունքներ է վերապահում։ Մարդիկ, ովքեր տարբերակում են, որ մեքենան պետական է, կին-վարորդին տեսնելիս՝ միանգամից ժպտում են:
«Պարոն Էլոյանի առաջին պահանջն էլ այն էր, որ ես զիջեմ կանանց ու աղջիկներին։ Սկզբում նա հաճախ էր դրա մասին հիշեցնում, մինչեւ ես էլ սովորեցի, որ պետք է միշտ այդպես անեմ»։
Ինչպես հետո պարզվեց՝ կին-վարորդ փնտրելու միտքը հենց այստեղից էր գալիս. Ավետիք Էլոյանը ստիպված էր լինում նախորդ վարորդին խնդրել եւ հաճախ էլ կրկնել խնդրանքը, որպեսզի զիջի փողոցն անցնող կանանց եւ աղջիկներին:
«Ճանապարհներին շփվում ենք, պարոն Էլոյանը միշտ լավ տրամադրությամբ է լինում, իմ՝ հոգեբանի մասնագիտության կարիքը այդ մասով չի լինում (ծիծաղում է,- հեղինակ): Շատ դրական մարդ է»:
Նոր աշխատանքում միայն երկու բարդություն կա. խցանումներն ու կայանելու համար ազատ տարածքներ գտնելը, երկրորդի դեպքում հարցերը հեշտությամբ են լուծվում. «Հաճախ է լինում, որ պարոն Էլոյանն ասում է՝ հարմար մի տեղ գտի՛ր, ես կքայլեմ»:
Ընտանիքը
Այն օրերին, երբ Ավետիք Էլոյանը որոշում է ոտքով վերադառնալ աշխատանքից, Մագդան եւս կարողանում է ավելի վաղ գնալ տուն: Երեկոյան, երբ մենակ է լինում, միացնում է իր սիրելի երաժշտությունն ու ճանապարհ ընկնում: Նոր աշխատանքային գրաֆիկը Մագդային հնարավորություն է տալիս ավելի շատ ժամանակ անցկացնել ընտանիքի հետ. հասցնում է օգնել երեխաներին՝ պատրաստել դասերը կամ պարզապես վայելել երեկոներն ամուսնու հետ:
Կոտրված կարծրատիպը
Մագդան շատ է ոգեւորվում, երբ տեսնում է, թե ինչպես են արձագանքում մարդիկ իր նոր աշխատանքին: Ուրախանում է հատկապես այն մտքից, որ, այսպիսով` կարող է կոտրվել կարծրատիպը, որ կին-վարորդները պետական համակարգում չեն լինում:
«Հիմա հաճախ են զարմանքով նայում մարդիկ, իսկ եթե շատ լինեն աշխատող կին-վարորդները, սովորական կդառնա, ինչպես որ տարիների ընթացքում մեր հասարակության աչքին սովորական դարձան ղեկին նստած կանայք: Այսինքն՝ չլինի այնպես, որ օրինակ՝ կանայք դիմեն աշխատանքի համար միայն այն դեպքում, երբ հայտարարության մեջ հիշատակվում է, որ նախապատվությունը տրվելու է կին-վարորդներին: Ի դեպ, եղել է, որ ես դիմել եմ աշխատանքի համար այնպիսի դեպքերում, երբ պարզապես վարորդ են փնտրել՝ առանց սեռային տարբերակման»:
Մագդան հույս ունի, որ իր օրինակը ձնագնդի էֆեկտ կունենա, եւ կանայք ավելի համարձակ կդառնան, հատկապես, որ այժմ կան նաեւ կին-վարորդներ, ովքեր աշխատում են տաքսի-ծառայություններում: